به گزارش خسروشاه نیوز، مسعود پزشکیان نامزد انتخابات ریاست جمهوری با تاکید بر اینکه من از نظر اعتقادی با هرگونه زورگویی یا برخورد خشن با هر انسانی مخالفم، گفت: چرا نسبت به برخوردهایی که در خیابان می‌شود یا اینکه خودروهای سواری توقیف می‌شود یا آنچه که در فضای مجازی به وجود می‌آید، اعتراض نکردیم؟ چرا کاری نکردیم که روند تغییر کند؟
پزشکیان با بیان اینکه «در اینکه خانواده باید تحکیم شود شکی نیست»، اظهار کرد: همه خانواده من اعم از عروس‌ها و خواهرانم با حجاب از نوع چادری هستند اما سوال این است که با این روند اگر کسی در بیرون نخواهد چنین پوششی داشته باشد باید با او برخورد کنیم؟ ما که نتوانسته‌ایم تا این سن آنها را هدایت کنیم و هزینه‌های زیادی نیز بابت مراکز تربیتی دینی و مذهبی صرف کرده‌ایم، اما هدف محقق نشده است، آیا تصور می‌کنیم با روش‌هایی که انتخاب کرده‌ایم می‌توانیم آنها را درست کنیم؟ آیا تصور می‌کنیم که برخورد کردن و گرفتن درست کردن است ؟ آدم از اینکه برخی رفتارها را می‌بیند، خجالت می‌کشد.
وی افزود: ما باید نگاه‌مان را نسبت به زنان و اینکه به دلیل جنسیت در رتبه ۲ قرار دارند و برای خانواده آفریده شده‌اند تغییر دهیم؛ زنان در اقتصاد، صنعت، علم و کارایی همراه مردان هستند و باید این جایگاه را در پست‌ها، مقامات به آنها بدهیم و عملاً نیز این موضوع را ثابت کنیم؛ الان که زمان رای گیری است همه می‌گوییم که ما فلان کارها را می‌کنیم، اما باید در عمل این موضوع را ثابت کنیم؛ در رابطه با خیلی از مسائل قصور داریم و باید نوع رفتارمان را تغییر دهیم به جای اینکه برخورد خشن بکنیم باید آسیب شناسی انجام دهیم که چرا دختران و زنان ما به این شکل در آمدند.
نامزد انتخابات ریاست جمهوری اظهار کرد: بعد از فوت همسرم برای اینکه بتوانم دخترم را هدایت کنم، بسیاری از اوقات در بحث با او کوتاه می‌آمدم؛ چراکه اگر می‌خواستم با زور و تحکیم با او رفتار کنم، اینی نمی‌شد که الان شده است؛ مجبور بودم با او کنار بیایم، بپذیرم و با او صحبت کنم. بدون گفت‌وگو و قانع کردن کار پیش نمی‌رود.
پزشکیان با تاکید بر اینکه با زور، دستور و قانون نمی‌شود رفتار را عوض کنیم، عنوان کرد: همانطور که در گذشته نتوانستند با زور حجاب را از سر زنان ما بردارند، قطعاً ما با زور نخواهیم توانست حجاب را بر سر زنان بپوشانیم مگر اینکه رفتارمان را در آغاز مهد کودک و مدرسه و دانشگاه با رفتار تربیتی اصلاح کنیم و این کار نیز به سادگی نیست؛ نباید در مدرسه و دانشگاه افرادی را قرار داد که از نظر تربیتی و آموزشی علمش را ندارند و رفتارشان درست نیست و با دانشجو و محصل تحکیمی رفتار می‌کنند، به آنها حکم اخراج می‌دهند یا آنها را تعلیق می‌کنند؛ در این شرایط نمی‌توان انتظار داشته باشیم آنها ما را بپذیرند. با نوع رفتاری که داریم در حال عقده‌ای کردن دختران و جوانان هستیم؛ ما حق نداریم در خصوص حقوق شهروندی به دانشجویان، دختران و خانم‌ها زور بگویم.